di mo talaga masasabi...

Grabe na.

Na-late ako sa 8:30-10 class ko kanina kasi nakipagchikahan muna ko sa nanay ko bago umalis. Pano kasi, may kaaway kami dati na kamag-anak. Nakatira sa kabilang bahay namin yun dati, bale yung lalake eh pinsan ng tatay ko tas shempre buong pamilya nya dun nakatira. Tapos, ang mga walang hiya (haha), mga backstabbers! Ahay! Todo talaga,tipong kung anu-anong masasamang sinasabi tungkol sa amin. Kesyo yung nanay ko daw parang dragon lalo na pag nagalit, tas pati yung kapatid kong si Maan eh dinamay sabi demonyo daw ganun. Shempre, nagkaron ng confrontation tas sa huli pinalayas na sila ng nanay at tatay ko.

Sobrang tagal na netong nangyari, as in. Ang epal talaga kasi eh yung asawa nung tito ko na yun. Siya talaga yung daldalera. Sa tinagal-tagal na siguro mga more than 5yrs na to, hindi pa rin kami nagkakabati-bati. Tipong pag may mga gatherings, walang pansinan. Ganung effect. Pero hindi mo talaga masasabi ang buhay. Nabalitaan na lang namin, namatay na pala yung tito ko nung isang araw. Nadaganan ng poste or something, basta ganung effect. Grabe talaga.

Tas yun,pilit sinama yung nanay ko sa pagbisita dun sa burol kahapon. Well,gusto din naman talaga niyang pumunta kaso nga lang shempre natatakot din sha kasi baka sha pa yung isnabin pagdating dun. Pero sabi niya,hindi naman daw. Nag-usap naman daw sila. Hindi man ok na ok,pero at least civil na sila. At yan ang pinag-usapan namin ni mama.

Wala lang. Ang weird lang kasi eh. Siguro may mga ways lang talaga ang buhay na sha na lang ang nakakaintindi. Iniisip ko siguro oras na talaga ng tito ko, or pwedeng way lang yun para magkaron na rin ng closure yung nangyari. Hehe. Wala lang,tsinismis ko na pamilya ko. Hehe :)